Door Peter Giesen, gepubliceerd op 01 februari 2010
Trefwoorden: Angst, Dromen, Hoop, optimisme, Optimisme als levenselixer
Ons geloof in vooruitgang komt mede voort uit angst, stelt Volkskrant-redacteur Peter Giesen.
Ooit geloofde ik serieus dat ik nog eens vakantie zou vieren op de maan. En dat ik nooit meer de stad in hoefde te lopen, omdat de stoepen er vanzelf naar toe zouden rollen. Je werd er niet eens dik van, want je kreeg een precies afgemeten portie astronautenvoer.
Ik was een jaar of tien, en helemaal verslingerd aan The Thunderbirds en de vluchten naar de maan. De toekomst werd nog schitterend verbeeld, een probleemloze belofte van technologie en comfort. Ik ervaar nog altijd een zekere nostalgie, als ik terugdenk aan dat optimisme.
Vooruitgangsgeloof
Volgens psychologen van de Universiteit van Amsterdam hangt vooruitgangsgeloof samen met angst. Hoe minder controle mensen over hun eigen leven ervaren, hoe sterker ze in vooruitgang geloven, blijkt uit hun experimenten. Daarmee bevestigen ze een gedachte van de Britse filosoof John Gray: vooruitgangsgeloof is een seculiere vorm van religie. De mens bezweert zijn angst voor de toekomst door zichzelf wijs te maken dat allerlei problemen in de toekomst wél zullen worden opgelost. Vooruitgangsgeloof is voor Gray een illusie die de enige zinnige levenshouding in de weg staat: omgaan met de ‘tragische toevalligheden’ van het leven.
Nederland is hypochonder geworden
Misschien heeft Gray gelijk. Toch blijkt het erg moeilijk om zonder vooruitgangsgeloof te leven. Mensen hebben nu eenmaal een hekel aan chaos en willekeur. Vooruitgangsgeloof is een manier om orde te scheppen: het heden mag nog zo ellendig zijn, de toekomst zal verlossing brengen.
Daarom werkt het verband tussen vooruitgangsgeloof en controle ook omgekeerd. Als het geloof in de vooruitgang wordt aangetast, neemt de angst toe. Die gedachte werd ook verwoord door de socioloog Willem Schinkel in zijn boek Denken in een tijd van sociale hypochondrie. Een maatschappij zonder vooruitgangsgeloof is een lichaam waarvan de benen zijn afgezaagd, aldus Schinkel. Het beweegt nog wel, maar is niet meer onderweg. Het wegvallen van een wenkende toekomst leidt tot een allesoverheersende obsessie met de problemen van het heden. Nederland is een hypochonder geworden, die zichzelf voortdurend onderzoekt op terminale ziekten. Zo stelt Schinkel een treffende diagnose van Nederland klaag- en zeurland. Natuurlijk zijn er problemen, zegt hij, maar die worden opgeblazen.
Voor het pessimisme van de filosoof Gray valt iets te zeggen. Als we het leven als tragisch beschouwen, zijn we op het ergste voorbereid. Maar de socioloog Schinkel laat zien hoe moeilijk het is zonder optimisme te leven. Misschien hebben we de troost van het vooruitgangsgeloof gewoon nodig.
Thunderbirds Are Go!
Peter Giesen is redacteur van de Volkskrant
No comments:
Post a Comment