het nieuwe normaal een sprookje

Een terugblik vanuit 2050 naar de periode van het nieuwe normaal die duurde van 2010 tot 2025.

Wat was dat toch, dat nieuwe normaal? Iedereen had te veel schuld en moest daarom meer gaan sparen. Bepaalde groepen in de samenleving moesten dan het puin ruimen, maar maakten daardoor zelf veel te veel chulden. Het was begonnen met het te veel verhogen van de hypotheekschuld op het eigen huis in amerika. Die hypotheekschulden werden verpakt en via een sprookjesformule (waardoor tophypotheken vvan de artingbureaus de allerhoogste rating AAA kregen) verkocht aan banken en andere beleggers. Deze kregen daardoor te veel slechte schulden en de overheden moesten ze redden, maar ondertussen kon niemand meer nieuw krediet krijgen, waardoor de overheden te veel schulden kregen, waardoor centrale banken te veel overheidsschulden moesten opkopen waardoor de achterliggende valuta's waardeloos werden. Het ging allemaal om schulden terugrdingen, terwijl het vroeger ging om hoge productiviteitsgroei te krijgen via innovaties, lage werkloosheid en andere achterhaalde kletskoek.

We werden geregeerd door zuurpieten. Eerst het zuur en dan nog meer zuur en en dan nog veel meer zuur en dan vlak voor de verkiezingen een toefje zoet.
JP de MP werkte als eerste zuurpiet volgens dit beproefde recept van Nixon met zoutzuur, MR wilde als een echte Rambo werken met zwavelzuur om de wonden die in de begroting zijn geslagen dicht te schroeien. Als afleidingsmanoeuvre gooiden we ondertussen de grenzen dicht voor niet hoog opgeleide allochtonen (de hoog opgeleide allochtonen zagen dat als aansporing om hun biezen te pakken weg uit Nederland.

Er was eens een wereld waarin alles deze keer anders was. Alles was volgens het nieuwe normaal. De mensen leefden lang maar ongelukkig in dit nieuwe normaal, zo lang zelfs dat pensioenfondsen gingen korten op de pensioenuitkeringen aan asociale oude besjes die na hun 90ste weigerden de pil van Drion te nemen.

De mensen spaarden en spaarden, zoals de grote economen van die tijd (Roubini, Reinhardt, Rogoff en Rugman (vroeger krugman, maar uit eerbied voor eerstgenoemde economen moest je nam als gooede econoom na 2018 met een R beginnen, zoals Bill Gros van Pimco al voorgesteld had in 2010)) voorzien hadden, maar ze werden steeds armer. Hun schulden namen af, maar hun inkomen nog harder. De banken hadden het maar wat druk om iedere wanbetaler zijn huis uit te zetten. Yazz, the only way is up, een ballade waarbij ze zongen dat alles beter zou gaan als je je huis uitgezet werd, werd verboden.
De bazen van de centrale banken hadden een rente van 0% beloofd op spaardeposito's totdat de laatste babybommer dood zou zijn. en ze hielden aardig woord. De fiscus bleef natuurlijk wel vermogensbelasting op die deposito's heffen.

Dat men toen toch niet inzag dat die 0% rente het herstel tegenhield. In Japan was dat ook al zo geweest. Pas toen de rente daar in 2020 verhoogd werd naar 4% ging men pas echt consumeren en het bedrijfsleven rendabel investeren met voldoende en toch niet te veel risico. Na 2020 had je de terugkeer van Goldilocks in Japan.

Na 2008 had je een periode van Skcolidlog, het omgekeerde van Goldilocks. Het was voortdurend te koud en te warm, nooit precies goed. Het was vooral veel te warm, want de overheden moesten in het nieuwe normaal bezuinigen en hadden geen geld om global warming tegen te gaan. Gelukkig werd dat anders na 2025 toen de grote Chinees Ching Peng Wang uitvond hoe je zonne-energie bijna gratis kon inzetten via Chinese zonnepanelen. de meeste olieconcerns gingen toen failliet, waardoor er nog meer werkloosheid kwam en de mensen nog meer moesten sparen.
De overheidstekorten bleven voortdurend te hoog en de economische groei te laag. Het ene na het andere land ging zijn valuta flink devalueren en liet de centrale bank zo veel mogelijk geld drukken. Dat maakte steeds weer noodzakelijk dat je een nieuw spaartegoed moest opbouwen in de nieuwe, met twee nullen afgestempelde valuta.

Hoe enthousiast meer en meer mensen in Nederland ook op Wilders stemden, de gesubsidieerde ouderenzorg werd in 2025 afgeschaft voor iedereen die een aanvullend pensioen had van €€ (de oude euro was €, de nieuwe €€) 10.000 of nog hoger. Allochtonen hadden we niet meer om voor onze zieken en oudreen te zorgen.
Omdat wilders in 2016 de laatste allochtoon het land uit had laten zetten, moest men andere zondebokken gaan zoeken waarom het zo slecht ging. Dat werden de babyboomers natuurlijk. Zij hadden alles verpest, te veel potverteerd, te veel pensioenrchten gekregen, alle huizen weggekocht voor een habbekrats met oneindige hypotheekrenteaftrek en wilden nu van alle snufjes die de medische revolutie nu bood gebruik maken. Genetische reengeneering van 80-plussers bracht alle niet babyboomers tot armoede. Ze laten doorwerken na hun 80ste hielp, maar niet genoeg.

Oma van 82 helpt nu haar vroegere buurvrouw van 96 op de pyjamadagen in het gesticht (dat is de meest toepasselijke naam voor het bejaardentehuis bij ouderen) een beetje toonbaar te maken, zodat ze niet voor schut staat achter de rollator.
Medische kosten werden begrensd tot een maximumbedrag, afhankelijk van de leeftijd. Mensen boven 85 hadden geen recht meer op medische diensten die meer dan €€ 85.000 kostten.

Opa vertelde hoe vroeger in het oude normaal de beurzen daalden als de rente steeg. Wat waren dat rare tijden toch.
Maar opa, hoe is het toch gekomen dat we zo lang op Wilders gestemd hebben? Hoe kreeg hij dat toch voor elkaar? Waarom konden de andere politici niet uitleggen dat je een euro niet twee keer kunt uitgeven en besparingen op cultuur en ontwikkelingshulp niet alle probleen oplost, dat protectionisme (grenzen dichtdoen) toch in alle economische theorieën als kansloos is uitgelegd? Dat Nederland als exportland er niet zo’n rare buitenlandse politiek op na kan houden? Dat kopvoddentaks niets oplevert als je alle allochtonen het land uitgezet hebt?

Ook zag men in 2010 niet dat India het belangrijkste land in de wereld zou worden in 2050, en niet langer China. Men ad wel door dat de economie van China ergens rond 2020-2025 groter dan die van de VS ging worden. Maar men was toch verrast dat de Chinese economie na 2025 nauwelijks harder groeide dan die van de VS, omdat de Amerikaanse demografie beter bleef. Ook het de facto faillissement van de Amerikaanse overheid na invoering an de $$ (100$ werd een nieuwe $$, net als bij de euro) trof China zwaar.